Tegoroczna wycieczka krajoznawcza Uczestników WTZ PSONI Koło w Świdniku odbyła się w dniach 25 - 28 czerwca, a jej celem było odwiedzenie Kotliny Kłodzkiej. Wyjazd odbył się w ramach projektu pod nazwą: „Zabytki Kotliny Kłodzkiej w obiektywie osób niepełnosprawnych”, dofinansowanego ze środków PFRON.
Na szlaku wycieczki znalazły się m.in.: Wambierzyce, Duszniki-Zdrój, Jarków, Kłodzko, Czermna, Kudowa-Zdrój, Złoty Stok i „Błędne skały”.
Podczas wyjazdu 43 uczestników wycieczki korzystało z noclegów w „Domu Pielgrzyma”, obiekcie wybudowanym w połowie XIX wieku w malowniczo położonych Wambierzycach. Zarówno standard wyposażenia obiektu, jak i jakość oferowanych usług gastronomicznych zasługują na pochwałę i wysoką ocenę.
Pierwszego dnia wycieczki grupa zwiedzała Wambierzyce, które za sprawą wielu zabytkowych obiektów sakralnych nagromadzonych w swoich granicach nazywane są śląską Jerozolimą. Wspomniane obiekty to m.in.: Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin oraz najstarsza w Polsce Ruchoma Szopka, a także Kalwaria, w skład której wchodzą: kaplice znajdujące się na górze Tabor i Synaj, na górze Kalwaria, kaplice i bramy na obszarze miasta z XVII w., przebudowane w XIX w. co nadaje miejscowości szczególny charakter.
Kolejnego dnia zwiedzanie rozpoczęło się od Muzeum Papiernictwa w Dusznikach-Zdój. Muzeum mieści się w młynie, który stanowi zabytek techniki. W trakcie oglądania wystawy uczestnicy wycieczki zaznajomili się z historią i techniką jego wytwarzania. Dodatkową atrakcją był pokaz „czerpania papieru”, a także zbiory banknotów, które pozwoliły prześledzić to jak się zmieniały.
Stamtąd spacerem grupa udała się do Parku Zdrojowego w Dusznikach-Zdrój. Park rozciąga się na powierzchni 5,4 ha, znajduje się w nim Pijalnia Wód Mineralnych, której pawilon pochodzi z XIX wieku. W jego przestronnym wnętrzu mieliśmy okazję napić się wód leczniczych z ujęcia Pieniawa Chopin czy Jan Kazimierz. W trakcie spaceru po parku uczestnicy wycieczki poznali historię miejsca.
Następnie autokarem udaliśmy się do wsi Jarków, aby zobaczyć tam Ogród Japoński. Jest to miejsce unikatowe, którego przestrzeń zaaranżowana jest w tradycyjnym stylu japońskim. Położony jest na terenie o powierzchni około 1000 m². Właścicielem ogrodu oraz jego pomysłodawcą jest Edward Majcher, który od lat z pasją rozwija ogród. Prace nad nim rozpoczął w 1980 roku. Po 20 latach otrzymał nagrodę miesięcznika „Ogrody". W 2003 roku, jako drugi tego typu obiekt w Polsce (po wrocławskim), ogród został udostępniony zwiedzającym.
W trakcie zwiedzania ogrodu można było przechadzać się po ścieżkach oraz pomostach przebiegających w sąsiedztwie licznych wodnych kaskad, oraz zbiorników z karpiami koi. Wszystko to przeplata starannie dobrana flora. Wśród niej liczne przykłady uformowanych drzewek bonsai. Ogród zachwyca swoim pięknem.
Następnym punktem planu zwiedzania było Muzeum Zabawek „Bajka” w Kudowie-Zdrój. Placówka powstała w grudniu 2002 roku. Aktualnie na zbiory muzeum składają się historyczne zabawki, począwszy od starożytności po lata 80-e XX wieku, przy czym większość eksponatów pochodzi z XIX i XX wieku. Wśród eksponatów znajdują się m.in. teatrzyki i lalki do nich, szopki bożonarodzeniowe, klocki, zabawki mechaniczne, blaszane, tekstylne (lalki, zwierzęta), drewniane oraz gliniane, militaria (żołnierzyki) itp. Zwiedzanie ekspozycji pozwoliło na prześledzenie tego, jak rozwijały się zabawki oraz zaobserwowanie jakimi zabawkami bawiły się dzieci w różnych dekadach. Dla nieco starszych zwiedzających była to również szansa na odbycie sentymentalnej podróży do dzieciństwa.
Po wizycie w Muzeum udaliśmy się spacerkiem do Parku Zdrojowego w Kudowie-Zdrój.
Park ten znajduje się na obszarze 12,97 ha, położony jest w centralnej części uzdrowiskowego miasta Kudowa-Zdrój. Powstał w XVIII wieku, a na początku XIX wieku park został powiększony. Park Zdrojowy zaprojektowano na wzór parków angielskich. Na jego terenie mieści się Pijalnia Wód Mineralnych. Budynek otoczony jest w sezonie letnim licznymi donicami z rosnącymi w nich palmami. Połączony jest z dużą, otwartą, żeliwną halą spacerową. Pod nią przebiega główna aleja parkowa i mieszczą się „Nowe Łazienki”. W trakcie spaceru uczestnicy wycieczki zaznajomili się z historią miejsca oraz mieli możliwość zaczerpnięcia wody ze zdroju. Ostatnią atrakcją tego dnia była wizyta w Kaplicy Czaszek w Czermnej.
Kaplica Czaszek w Czermnej mieści się w niewielkiej barokowej kaplicy usytuowanej pomiędzy kościołem św. Bartłomieja, a wolnostojącą dzwonnicą. Jest unikatowym dziełem kultury religijnej. Całe wnętrze kaplicy wyłożono prawdziwymi czaszkami i kośćmi. W sumie jest ich ponad 3 tysiące. W krypcie pod podłogą spoczywa dalsze 21 tys. kości. Wizyta w kaplicy była niezwykłym doświadczeniem.
Trzeciego dnia udaliśmy się do Kłodzka. Miasto jest jedną z najstarszych miejscowości w regionie i odznacza się śliczną Starówką. Centralną jej część stanowi ładny i dobrze utrzymany Rynek z okazałym Ratuszem, wysoką Kolumną Maryjną i kamienicami. W drodze na rynek uczestnicy wycieczki zwiedzali most na Młynówce, z pięknymi rzeźbami, który jest najstarszym mostem gotyckim w Polsce. Centralnym punktem rynku na placu Bolesława Chrobrego w Kłodzku jest neorenesansowy, zabytkowy Ratusz. Został zbudowany w latach 1887–1890 według projektu niemieckiego architekta Ewalda Bergea. Nieopodal, po zachodniej stronie ratusza znajduje się figura wotywna- wykonana przez Jana Adama Beyerhoffa w 1680 r. Ufundowana przez mieszczan dla odwrócenia zarazy, jaka nawiedziła miasto. Zaś przed północno-wschodnim narożnikiem ratusza znajduje się Studnia barokowa zbudowana w formie kwadratowej cysterny z półkolistymi apsydami. Podczas spaceru po kłodzkim Starym Mieście uczestnicy wycieczki zapoznali się z historią miasta oraz wykonali wiele zdjęć zabytków.
Po zwiedzaniu starówki grupa wyruszyła do położonej niedaleko rynku Twierdzy. Stanowi ona unikalny przykład architektury militarnej. Historia jej powstania sięga X wieku, kiedy to na Zamkowym Wzgórzu w Kłodzku powstał czeski drewniany gród. Od tego czasu Twierdza była stopniowo przebudowywana, aż zyskała współczesny kształt. Do zwiedzania udostępniono ją dopiero w 1960 roku, wtedy też została oficjalnie uznana za zabytek. Powierzchnia obiektu wynosi ponad 30 hektarów. W skład kompleksu wchodzą: twierdza główna, fort posiłkowy Owcza Góra, obwarowania miejskie (fragmentaryczne), umocnienia polowe, a także trasy podziemne wynoszące około 1 km. Podczas zwiedzania Twierdzy uczestnicy wycieczki zapoznali się z wielowiekową historią obiektu.
Następnie udaliśmy się do Muzeum Górnictwa i Hutnictwa Złota w Złotym Stoku. Ekspozycja muzealna, którą zwiedzaliśmy w „Kopalni Złota" obejmowała dwie sztolnie.
W pierwszej z nich - „Gertrudzie" (500 m) – można było podziwiać unikatową kolekcję map geologicznych, dawne górnicze instrumenty geodezyjne, tygle i piec do wytopu złota, bogatą kolekcję skał, rud i minerałów z całego świata. Eksponowany były również zbiór pamiątek związanych z 10-wiekową tradycją i historią wydobycia złota oraz zapierający dech w piersiach skarbiec z 1066 sztabami złota.
Druga sztolnia -„Czarna" (700 m) - znajduje się w górnej części Złotego Jaru. Ta sztolnia wiedzie XVI-wiecznymi, ręcznie kutymi wyrobiskami, poprzez komory, po wybranych gniazdach rudy złotonośnej. Dodatkowymi atrakcjami było: zwiedzanie Muzeum Minerałów i Izby Pamięci. Zwiedzanie Muzeum Górnictwa i Hutnictwa Złota w Złotym Stoku pozwoliło uczestnikom wycieczki poznać historię wydobywania złota w Polsce oraz zapoznać się z technikami górniczymi stosowanymi na przestrzeni wieków. Było również unikatową okazją, aby podziwiać jedyny w Polsce podziemny wodospad, a także odbyć przejażdżkę podziemnym tramwajem.
Ostatniego dnia wycieczki udaliśmy się do „Błędnych Skał'' w malowniczych Górach Stołowych. Jest to zespół bloków skalnych na wysokości 853 m n.p.m., tworzący niezwykły labirynt. Obszar „Błędnych Skał” ma powierzchnię ok. 22 ha. Obejmuje swoim zasięgiem zespół osobliwych form skalnych o wysokości 6 - 11 m, wytworzonych wskutek wietrzenia piaskowca ciosowego. Trasa wiedzie przez labirynt szczelin i zaułków (niekiedy niezwykle wąskich) oddzielających bloki skalne o kilkunastometrowej wysokości. Wiele skał ma własne nazwy np.: „Skalne Siodło”, „Kurza Stopka”, „Labirynt”, „Tunel”, „Wielka Sala". Przeciskanie się wąskimi ścieżkami trasy, dla wielu uczestników było nie lada wyzwaniem, które wzbudziło wiele pozytywnych emocji. Na terenie „Błędnych Skał” znajduje się punkt widokowy, na platformie o nazwie „Skalne Czasze”, które również mieliśmy okazję odwiedzić.
Poprzez udział w wyciecze krajoznawczej do Kotliny Kłodzkiej uczestnicy WTZ mieli możliwość poznania historii oraz zobaczenia zabytków i przyrody tego terenu. Podczas zwiedzania mieli okazję uwiecznienia swoich obserwacji na fotografii. Warto również zauważyć, iż takie wyjazdy to także doskonały trening umiejętności samoobsługowych oraz szansa na sprawdzenie się w nowych sytuacjach. A wszystko to odbywa się pod czujnym okiem instruktorów terapii zajęciowej.
Grupa redakcyjna WTZ PSONI Koło w Świdniku
Korekta: Anna Danielak
Komentarze
Prześlij komentarz